در صورت استفاده از تجهیزات آبگیری با نیروی برشی کم، نظیر دستگاه فیلترپرس (Filter Press)، پلی الکترولیت های با شارژ متوسط که عموما ساختار خطی (Linear polyacrylamide) داشته و همچنین وزن مولکولی بالا دارند کاربرد خواهد داشت .
ولی اگر لجن از هاضم لجن (Digester) به سمت فیلتر پرس هدایت شده باشد، با تزریق پلی الکترولیت های غیر خطی و از نوع شاخهای، میتوان تا ۲ درصد بیشتر کیک را خشک نمود.
اگر در ساخت پلی الکترولیت شاخهای (Branched polyacrylamide) دقت کافی به عمل نیاید یا اینکه توزیع شاخهها در مولکول پلی الکترولیت نامتوازن باشد ، میزان مصرف پلی الکترولیت بالا بوده و حتی مصرف از پلی الکترولیت خطی هم بیشتر میگردد.
وقتی درصد مواد جامد در لجن ورودی پایین است ( حدود ۱ درصد وزنی )، بهتر است از پلی الکترولیت مایع امولسیونی (Emulsions) که دارای شاخههای متعدد هستند و میزان آبگیری بیشتری نسبت به پلی الکترولیت های پودری که عمدتا خطی هستند استفاده شود. اما زمانی که میزان درصد مواد جامد در لجن از یک درصد بیشتر است، صرفه اقتصادی آن بیشتر از مصرف ترکیبات امولسیونی خواهد بود.
پلی الکترولیت های امولسیونی سریعتر در آب حل می شوند (ده ثانیه زمان محلول شدن پلی الکترولیت مایع (امولسیونی) و حدود پانزده دقیقه برای پلی الکترولیت پودری) اما در عوض عمر نگهداری پلی آکریل آمید پودری بسیار بیشتر از پلی آکریل آمید امولسیونی خواهد بود
یک دیدگاه بنویسید